στολή

η, ΝΜΑ, και αιολ. τ. σπολά Α

1. ενδυμασία, ένδυμα, φορεσιά

2. (ειδικά) ομοιόμορφη ή διακριτική ενδυμασία που φοριέται με μια ορισμένη ευκαιρία ή από όσους ανήκουν σε μια τάξη, σε μια οργάνωση ή σε ένα επάγγελμα ή κατάγονται από ορισμένη περιοχή ή χώρα (α. «με τη λευκή νυφιάτικη στολή / στολίσου...», Μαλακ.

β. «νησιώτικη στολή» γ. «σκωτσέζικη στολή» δ. «γυναικεία στολή», Αριστοφ.

ε. «Σκυθικὴ στολή», Ηρόδ.)

3. αμφίεση, στολισμός, στόλισμα (α. «στολή τής άνοιξης» β. «στολή και πλούτος κι αρχοντιά ήτονε το κορμίν του», Ερωτόκρ.

γ. «ἱππάδα στολήν», Ηρόδ.)

νεοελλ.

1. φρ. α) «στρατιωτική στολή» — ομοιόμορφη ενδυμασία που συνοδεύεται από κάλυμμα τού κεφαλιού και διακριτικά και χαρακτηρίζει τη στρατιωτική ιδιότητα

β) «στολή εκστρατείας» — η ενδυμασία σε καιρό πολέμου ή ασκήσεων

γ) «μεγάλη στολή» — η ενδυμασία που φορούν οι αξιωματικοί στις επίσημες τελετές, σύμφωνα με τους κανονισμούς

δ) «νυφιάτικη στολή» — η ενδυμασία τής νύφης για την τελετή τού γάμου

ε) «αντιποίηση στολής»

(νομ.) το αδίκημα που διαπράττει κανείς όταν φορεί και εμφανίζεται δημόσια χωρίς να τό δικαιούται στολή ή διακριτικά σημεία αξιωματικού, ιερωμένου ή άλλη που ορίζεται από τον νόμο

μσν.

1. η καθαρότητα τής ψυχής, η απαλλαγή από τα πάθη και την αμαρτία

2. η ενδυμασία τού βαπτίσματος και η κάθαρση τής ψυχής

μσν.-αρχ.

1. επίσημη ενδυμασία

2. τα άμφια, η ιερατική αμφίεση

3. μτφ. το ανθρώπινο σώμα τού Χριστού («ὁ ἐμὸς υἱὸς... στολὴν ἀνθρώποις ὁμοιοπαθῆ περιθήσεται», Βασ. Σελ.)

αρχ.

1. στρατιωτική προετοιμασία («ταχεῑα ναυτικοῡ στρατοῡ στολή», Αισχύλ.)

2. η ένδυση

3. το πτέρωμα τών πτηνών («τῇ τῶν πτερῶν ἀγλαϊζόμενον στολῇ», Αχιλλ. Τάτ.)

4. συστολή, πίεση («στολὴ τοῡ ἀέρος», Επίκ.)

5. περιστολή, περιορισμός («στολὴ τῶν σιτίων», Αέτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. ανάγεται στην ετεροιωμένη βαθμίδα στολ- τού ρ. στέλλω (για τον αιολ. τ. σπολά και τη σημ. τής λ. βλ.λ. στέλλω)].